'Zwarte lijst, maar geen uur extra zorg'

Op een zwarte lijst staan heeft grote gevolgen. Dat merkt verpleeginstelling Humanitas uit Rotterdam. Het moet extra personeel inhuren om de papierberg aan administratie en verantwoording in te vullen. Want naast de inspectie willen ook zorgkantoren, gemeenten, banken en andere zakelijke partners vinger aan de pols houden.

Maar wat het meeste pijn doet, is dat er nog geen uur extra zorg aan het bed is geleverd sinds de instelling kritisch wordt gevolgd door de inspectie. Familieleden van de vaak dementerende bewoners raken hierdoor ernstig gefrustreerd.

In de derde aflevering van onze serie over de zwarte lijst ontmoet bestuursvoorzitter Gijsbert van Herk van Humanitas een kritisch familielid, Anja Moesker.

Anja (57) bezoekt dagelijks haar dementerende vader Geert. Geert Moesker woont in het tehuis Hannie Dekhuijzen in Rotterdam-Zuid van Humanitas. Daar roken ze samen nog graag een sigaretje.

Klacht: “Ik ben al drie keer bij de directrice van het huis van mijn vader geweest. Dat doe ik als ik zie dat hij nog steeds in de stront zit. Dan hebben ze hem te lang in de luier laten zitten.

Pas is hij gevallen ‘s ochtends om zes uur, vlak voor de overdracht. Dan wordt ‘ie wel overeind geholpen maar meer niet. Kom ik ‘s avonds bij hem, zit hij de hele avond te huilen, omdat nog niemand echt heeft gekeken.

Ik heb het gevoel dat er soms maar 1 iemand op 6 huiskamers staat. Of dat er geen aflossing is”.

Te jong: “Er lopen meisjes van 18 rond, dat is toch veel te jong? Die kunnen toch nog geen huishouden runnen? Verder zijn er vrijwilligers.

Ik zie aan de top steeds meer mensen komen, maar van het verzorgend personeel blijft minder over. Daar komt er niemand bij, terwijl er wel mensen uitgaan. En maar papierwerk invullen. Nou, ik lees liever minder over mijn vader en heb liever meer goede zorg.”

Ada Klijs (35), moeder van drie, werkt in deeltijd als specialist ouderengeneeskunde (verpleeghuisarts) bij Humanitas. Dat doet ze sinds september. Maar ze is een oude bekende van de oudereninstelling. Ze werkte er eerder al jaren.

Knelpunt: ”We werken sinds de zwarte lijst strikt volgens alle protocollen en eisen van de inspectie. Dat vraagt om veel overleggen en papierwerk. Ik vind gestructureerd werken goed. Maar het neemt wel enorm veel tijd in beslag. Nu heb ik van de 21 uur per week maar 3 uur over om bij patiënten langs te gaan. Dat is echt te weinig.”

Kanttekening: “We hebben te weinig personeel op te veel zieke bewoners. Maar dat neemt niet weg dat dit ontzettend mooi werk is en ik het nog altijd met veel plezier doe.”

Oplossing: “Meer personeel, zodat ik weer genoeg tijd heb voor patiënten en ook ons personeel verder kan scholen op medisch gebied.”